Ο καιρός ανοίγει, τα λουλούδια ανθίζουν, οι διακοπές του Πάσχα είναι κοντά. Ναι, αλλά όλα τα ωραία δε τελειώνουν σε αυτά τα μικρά όμορφα πράγματα. Ακολουθεί η κορύφωση. Ακολουθεί το κερασάκι στη τούρτα για να ολοκληρωθεί ιδανικά η ανοιξιάτικη περίοδος. Ναι, καλά καταλάβατε. Έρχονται οι δημοτικές εκλογές. ( Ποιος ασχολείται με τις ευρωεκλογές μωρέ ; )
Ας ξεκινήσουμε από τα βάθη του χρόνου, μια στιγμή που άλλαξε τον τρόπο που βλέπουμε εμείς, το εκλογικό σώμα, τα πράγματα. Ήταν 26 Σεπτεμβρίου 1960, όταν για πρώτη φορά μεταδόθηκε σε ολόκληρη την Αμερική η τηλεοπτική διαμάχη μεταξύ του Κένεντι και του Νίξον. Το γνωστό σε όλους μας ντιμπείτ. Για την ιστορία ο Νίξον έχασε κατά κράτος. Τη μέρα εκείνη ο Νίξον είχε εγχειρισμένο γόνατο , υπέφερε από γρίπη, φόραγε ένα γκρι κοστούμι και μη δεχόμενος να βάλει πολύ μεικ-απ, ο ιδρώτας έσταζε στο πρόσωπο του. Προσέξτε τώρα κάποια αποτελέσματα δημοσκοπήσεων. Το 48,7% εκείνων που άκουσαν τη μονομαχία στο ραδιόφωνο θεώρησαν ότι ο Ρίτσαρντ Νίξον είχε κερδίσει, έναντι του 21% που πρόκριναν τον Τζον Κένεντι. Από εκείνους που την είδαν στην τηλεόραση το 30,2% ανακήρυξαν νικητή τον Κένεντι έναντι 28,6% που επέλεξαν τον Νίξον.
Γιατί τα λέω όλα αυτά όμως; Απλά γιατί από τότε το παιχνίδι άρχισε να παίζεται αλλιώς. Με άλλους κανόνες. Και από τότε μέχρι τώρα έχει τελειοποιηθεί τόσο πολύ που πλέον νούμερο ένα δεν είναι το πολιτικό πρόσωπο αλλά ο επικοινωνιολόγος του και ο image maker του. Δεν είναι τυχαίο όμως. Αφού αυτά επηρέαζαν τον κόσμο γιατί να μην επενδύσουν σε αυτά; Αφού κατάλαβαν ότι το φαίνεσθε κυριαρχεί της ουσίας, τι να κάνουνε οι Χριστιανοί; Καθολικοί, όχι ορθόδοξοι οι συγκεκριμένοι. Πόσο γελοίοι είμαστε;
Πάμε τώρα στα πιο δικά μας. Τι είναι οι δημοτικές εκλογές; Ψηφίζουμε για το καλό του τόπου μας. Ποιον ψηφίζουμε; Αυτόν που συμφωνούμε με το πρόγραμμα του; Κάθε φορά αναρωτιέμαι τι νόημα έχει να ξέρουμε ποιο κόμμα στηρίζει κάθε δήμαρχο. Αναρωτιέμαι πόσοι άχρηστοι έχουν μπει σε ψηφοδέλτιο μόνο και μόνο επειδή ξέρουν πολύ κόσμο και μπορούν να ‘’κλειδώσουν’’ σταυρούς. Έλατε τώρα, ξέρετε εσείς που ασχολείστε τι σημαίνει ‘’κλειδώνω’’ σταυρό. Αναρωτιέμαι γιατί πέφτει γραμμή από το κόμμα στον δεύτερο γύρο να στηρίξει ο αποκλεισμένος υποψήφιος του – και κατ’ επέκταση και οι ψηφοφόροι του – έναν από τους δύο εναπομείναντες υποψηφίους. Μου θυμίζει λίγο τις συνεδριάσεις στο Πάντειο που κανείς δεν άκουγε τι έλεγε ο καθένας αλλά την ώρα της ψηφοφορίας ψήφιζαν το πλαίσιο που υποστήριζε η ‘’παράταξη’’ του. Πάμε ξανά, πόσο γελοίοι είμαστε;
Κι εδώ έρχεται το μεγάλο ερώτημα. Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό τη κότα; Φταίει ο κάθε υποψήφιος που αν δε παίξει το παιχνίδι όπως πρέπει δε θα βγει ποτέ; Φταίμε εμείς που πάσχουμε από κριτική σκέψη και κάνουμε ότι μας πει κάποιος πιο έξυπνος από εμάς και δίνουμε αξία σε γλοιώδη ανθρωπάκια μόνο και μόνο επειδή μπορούν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα μας; Και του διπλανού μας; Μας νοιάζει; Μπα! Τρίτη και φαρμακερή: Πόσο γελοίοι είμαστε. Απάντηση : Αρκετά ώστε να έχουμε βρει τον τρόπο μόνοι μας να βάζουμε τα χεράκια μας στα ματάκια μας. Και μαντέψτε, να τα βγάζουμε!
Ένας φαύλος κύκλος. Μια διαδικασία που δεν αλλάζει γιατί πλέον έχει παγιωθεί με γερά θεμέλια. Και εδώ έρχονται οι προτάσεις μου. Φυσικά όχι οι προτάσεις μου για να αλλάξω τον κόσμο. Απλά οι προτάσεις μου για να δείτε τα πράγματα αλλιώς.
Πρόταση νο1 : Αυτό httpv://www.youtube.com/watch?v=9feD6MDcM1E
Μπορείτε να γελάσετε όσο θέλετε που σας βάζω μια Αμερικάνικη σειρά, αλλά ποτέ τίποτα στη παγκόσμια τηλεόραση δε θα μπορέσει να απεικονίσει ρεαλιστικότερα πως λειτουργεί το σύστημα. Ένας φαύλος κύκλος που η το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο. Η πολιτική, η αστυνομία, ο τύπος, τα συνδικάτα, τα ναρκωτικά, το εκπαιδευτικό σύστημα. Μια σειρά ντοκιμαντέρ που απλά θα σου δείξει ποια είναι η αλήθεια. Τίποτα παραπάνω. Εγώ την έχω δει. Εσύ που δεν την έχεις δει απλά χάνεις.
Πρόταση νο2 : httpv://www.youtube.com/watch?v=hU05O3lpu-U
Αυτός ο τύπος είναι stand-up comedian. Εγώ τον θεωρώ σύγχρονο φιλόσοφο. Αυτός ο τύπος λοιπόν σας περιγράφει πόσο ωραία χρησιμοποιούν οι πολιτικοί τη γλώσσα ώστε να λένε πολλά αλλά στο τέλος να μη λένε τίποτα. Αν το δείτε ίσως να νοιώσετε λίγο χαζοί, όπως εγώ. Αλλά είναι ότι πιο έξυπνο και με χιούμορ έχω δει τα τελευταία χρόνια και ταυτόχρονα με δίδαξε πόσο κορόιδα είμαστε τελικά.
Καλή Ψήφο!
