Πέμπτη απόγευμα ξεκίνησε να συνεδριάζει το δημοτικό συμβούλιο Μοσχάτου – Ταύρου, Παρασκευή ξημερώματα τελείωσε. Τέτοιος μαραθώνιος ούτε για την ενίσχυση του Χαμόγελου του Παιδιού. Έτσι και ήταν σε ισχύ ο νόμος Παπαθεμελή θα είχαν έρθει τα περιπολικά και θα μας είχαν συλλάβει όλους στο δημοτικό συμβούλιο για παραβίαση ωραρίου. Δεν είναι καλή εικόνα αυτή. Και μπορεί η μείζονα αντιπολίτευση να βάζει διαρκώς διαδικαστικά θέματα και να οξύνει τα πνεύματα αλλά και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου οφείλει να είναι περισσότερο διαβασμένος.
Δεν λέμε καινούριος ο Αντώνης Μπούτσης και πρέπει να του δώσουμε μια πίστωση χρόνου. Όμως από την άλλη όπως απέστειλε τον κανονισμό λειτουργίας σε όλα τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου όφειλε να καθίσει και να τον μελετήσει – ενδελεχώς – και ο ίδιος. Ειδικά το ζήτημα με τις ψηφοφορίες δεν θα έπρεπε καν να έχει προκύψει. Όπως σοφά συμβούλεψε ο κ. Πέτρος Δημητρίου βάζεις πάντα την πρόταση της μειοψηφίας προς ψήφιση και ακολούθως του δήμαρχου. Και τελειώνει το ζήτημα και τυπικά και είναι όλοι ευχαριστημένοι. Επίσης η διαδικασία των ερωτήσεων θα πρέπει να είναι πιο σφικτή. Ζήτω που καήκαμε αν σε κάθε συνεδρίαση τα ημερησίας διατάξεως θέματα συζητούνται μετά από τρεις ώρες. Και προσέξτε η συνεδρίαση κράτησε τόσο πολύ, χωρίς κάποιο θέμα να χρήζει “δευτερολογίας” από επικεφαλής παρατάξεων και δημοτικούς συμβούλους. Φανταστείτε τι θα είχε γίνει αν η ανάλογη διαδικασία ακολουθούνταν σε καμιά συζήτηση προϋπολογισμού.
Χώρια η διατύπωση των θεμάτων, όπου για παράδειγμα στους ορισμούς των διοικήσεων των Νομικών Προσώπων, η διάρκεια της θητείας τους έγινε γνωστή μετά την ψήφιση τους από το δημοτικό συμβούλιο.
Έγινε δε και το απίστευτο, πολίτες που ήταν στο συμβούλιο και έχουν μια κάποια πείρα από συνεδριάσεις να αναπολήσουν τον πρώην πρόεδρο τον Θανάση Ντερέκα. Ο οποίος παρά τις αμφιλεγόμενες μεθόδους του, και το ότι “έτρεχε” τα θέματα, σαν τον Γιουσέιν Μπολτ στο κατοστάρι, είναι γενικώς αποδεκτό ότι ήταν αποτελεσματικός, τουλάχιστον ως προς τον χρόνο.
Ας είναι, αρχή είναι ακόμα όλοι θα βρουν τα πατήματα τους. Και μπορεί οι ελπίδες για να μειωθεί η ένταση μεταξύ των παρατάξεων να είναι μάλλον μηδαμινές, περισσεύουν όμως οι προσδοκίες για να μειωθεί τουλάχιστον η διάρκεια των συνεδριάσεων.
