Ιστορίες εργασιακής τρέλας

Όλοι έχουμε ζήσει έστω μια κακή εμπειρία κατά τη διάρκεια του εργασιακού μας βίου. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης ακούμε πολύ πιο συχνά γύρω μας για εκμετάλλευση και απλήρωτη εργασία αν και αυτά συνήθως είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, αφού κάποιες ιστορίες ξεπερνούν κάθε φαντασία. Αφορμή για το άρθρο αυτό στάθηκε η ιστορία ενός γνωστού, που θα μπορούσε να αποτελεί σενάριο κωμωδίας.

Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας είναι ένας νεαρός λογιστής, που το τελευταίο χρόνο εργάζεται σε μια μικρή συμβουλευτική εταιρία. Θεωρητικά εργάζεται με σύμβαση μερικής απασχόλησης με την κατώτερη νόμιμη αμοιβή και άπειρες απλήρωτες υπερωρίες για το καλό της δουλειάς και συνεπώς το δικό του. Μέχρι στιγμής η ιστορία του νεαρού λογιστή δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο σε σχέση με χιλιάδες άλλους νέους και νέες, που βρίσκονται στην ίδια ακριβώς θέση, αφού η ανεργία, η ύφεση και η έλλειψη ρευστότητας στην αγορά οδηγούν σε τέτοια φαινόμενα. Η πρωτοτυπία της ιστορίας του πρωταγωνιστή μας έρχεται, όταν ο ιδιοκτήτης της εταιρίας του ανακοίνωσε, ότι δεν θα λειτουργήσει την εταιρία για τις επόμενες δυο εβδομάδες λόγω έλλειψης φόρτου εργασίας. Για το λόγο αυτό ο νεαρός μας φίλος θα έπρεπε να λάβει υποχρεωτικά άδεια άνευ αποδοχών για όσο διάστημα παραμείνει κλειστή η εταιρία. Αντ’ αυτού προτάθηκε στο νεαρό λογιστή αντί να κάτσει σπίτι του και να μην πληρώνεται, να πάει να εργαστεί σε ξενοδοχειακή μονάδα ιδιοκτησίας του κατόχου της επιχείρησης σε γνωστό νησί του Αιγαίου. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας δέχτηκε σκεπτόμενος, ότι ούτε το μισθό του θα χάσει και τη διαμονή με το φαγητό του θα έχει πληρωμένη, ενώ παράλληλα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για μια απόδραση από τη καθημερινότητα.

Πήρε λοιπόν το πλοίο της γραμμής και κατέφθασε περιχαρής στο νησί. Στο ξενοδοχείο τον περίμενε ο προϊστάμενος από το γραφείο του για να του αναθέσει τα καθήκοντα του για τις επόμενες δυο εβδομάδες. Στο σημείο αυτό όλοι θα σκεφτόμασταν, πως τα καθήκοντα του νεαρού λογιστή θα περιελάμβαναν λογιστικές εργασίες άντε το πολύ καθήκοντα ρεσεψιόν. Η πραγματικότητα όμως ήταν πολύ διαφορετική. Την πρώτη μέρα στο ξενοδοχείο του ανατέθηκε η αποψίλωση με τσαπί παρακείμενου οικοπέδου! Τις επόμενες μέρες ο πρωταγωνιστής μας έμαθε από πρώτο χέρι τις διάφορες εργασίες σε ένα ξενοδοχείο αποκτώντας εμπειρία τόσο σε καθάρισμα δωματίων, κοινόχρηστων χώρων, καθήκοντα ρεσεψιόν, σέρβις στο εστιατόριο του ξενοδοχείου και ψησίματος στο BBQ! Το ωράριο εργασίας ξεκινούσε από τις 07:00 μέχρι αργά το βράδυ, χωρίς να γίνει κουβέντα για παραπάνω αμοιβή, άλλωστε η συμφωνία ήταν να δουλέψει στο ξενοδοχείο για να μην χάσει το μισθό του.

Το τέλος της σύντομης εργασίας στο ξενοδοχείο ήρθε νωρίτερα από το αναμενόμενο γεγονός, που ο φίλος μας υποδέχτηκε με ανακούφιση. Η επιστροφή στην Αθήνα του φάνηκε με ταξίδι στο παράδεισο και σκέψεις του τύπου «στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα». Το κλείσιμο της ιστορίας βρήκε το φίλο μας στο γραφείο του να δουλεύει και πάλι 5-6 ώρες καθημερινά αλλά να αμείβεται για 4, χωρίς να έχει καν πληρωθεί τα έξοδα ταξιδίου, σκεφτόμενος ότι δεν μπορεί αφού του έτυχε και αυτό κάποιος κάπου κάποτε θα έχει μια χειρότερη εμπειρία να διηγηθεί.