Τις τελευταίες μέρες στην πολιτική ζωή του τόπου έχει εμφανιστεί μια νέα κίνηση με επικεφαλής τον δημοσιογράφο Σταύρο Θεοδωράκη. Το όνομα αυτής, το Ποτάμι. Σημειολογικά η λέξη παραπέμπει σε κάτι το ορμητικό, το χειμαρρώδες, που θα επιφέρει την επανάσταση, την αλλαγή στο σκηνικό που έχει στηθεί τα χρόνια του μνημονίου στην χώρα μας. Πρακτικά είναι κάτι καινούριο που όπως είναι φυσικό προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις. Εν αρχή να ξεκαθαρίσουμε ότι κάθε Έλληνας πολίτης έχει δικαίωμα να κατέλθει στις εκλογές και να διεκδικήσει επί ίσοις όροις την ψήφο του λαού.
Δεν θα μπω στη διαδικασία να κρίνω το ορθό του εγχειρήματος, ούτε αν ένας τηλεοπτικός αστέρας μπορεί να ηγηθεί μιας πολιτικής κίνησης που ευαγγελίζεται την ανατροπή. Εξ ορισμού θεωρώ πως όλοι πρέπει να έχουν άποψη για τα τεκταινόμενα και τις κοινωνικές προεκτάσεις της ασκούμενης πολιτικής από τους κυβερνώντες, δηλαδή να είναι ενεργοί πολίτες.
Στην χθεσινή πρώτη παρουσίαση του νέου σχήματος και των στελεχών που το απαρτίζουν δεν γίναμε σοφότεροι. Θολά μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις, αοριστίες χωρίς πολιτικές αναφορές, ουδείς κατάλαβε τι πρεσβεύει, τι θέλει να κάνει, τι σχέδιο έχει, ποια πολιτική πρόταση καταθέτει. Δίνει την εντύπωση μιας κίνησης απολιτικ που σκοπό έχει να βρει το χώρο της μέσα στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς, που αποτελεί και την μεγαλύτερη δεξαμενή ψήφων στην ελληνική κοινωνία.
Δεν θεωρώ ότι ο τόπος έχει ανάγκη από μια κίνηση που βρίθει κενών απόψεων και παραπέμπει περισσότερο σε μάθημα έκθεσης ιδεών για προετοιμασία εισόδου στο πανεπιστήμιο παρά σε ουσιαστική πρόταση αλλαγής των συσχετισμών στην Ελλάδα. Το να έχεις μόνο καταγγελτικό λόγο και ρητορεία είναι εύκολο και ανέξοδο. Δεν είναι άλλωστε η μόνη περίπτωση, το Ποτάμι, στην σημερινή πολιτική πραγματικότητα του τόπου που στηρίζεται σε αυτά τα στοιχεία. Το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν έρχεται η ώρα να πεις πραγματικά τι προτείνεις ως λύσεις. Εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν αφού πρέπει να παράξεις πολιτική για να πείσεις.
Ο κόσμος σαφώς και έχει απογοητευτεί από τα υπάρχοντα κόμματα. Νοιώθει οργή για τους πολιτικούς, αποστροφή για το σύστημα, ψάχνει εναγωνίως διαφυγή. Ψάχνει κάτι να πιστέψει, κάτι να ακολουθήσει, κάτι που θα τον οδηγήσει στην νέα εποχή μακριά από τα μνημόνια, την ανεργία και την απόγνωση. Μπορεί η λύση να είναι προτάσεις σαν αυτή που κομίζει το Ποτάμι; Κατά την γνώμη μου όχι. Η λύση θα προέλθει μέσα από πολιτικές διαδικασίες. Δεν είναι απαραίτητο να προέλθει από τα υπάρχοντα κόμματα.
Είναι απαραίτητο όμως να έχει ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Η ύπαρξη απολιτικ σχημάτων χωρίς ιδεολογικό μανδύα μόνο προβλήματα θα φέρει στην ήδη χειμαζόμενη κοινωνία. Στο παρελθόν, όπου η νεολαία ήταν περισσότερο πολιτικοποιημένη τέτοια σχήματα δεν θα έβρισκαν πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθούν. Στο σήμερα, όπου δυστυχώς οι νέοι στερούνται, η μεγάλη πλειοψηφία τους, ιστορικών γνώσεων είναι αρκετά εύκολα να πέσουν στο ” τρυπάκι” να θεωρήσουν πως το μέλλον βρίσκεται στις χαλαρές ιδεολογικές πλατφόρμες που στηρίζονται σε θεωρίες έωλες διατυπωμένες χωρίς κόπο, χωρίς σκέψη και πλάνο και οι οποίες επί της ουσίας βυθίζουν την κοινωνία σε βαθύτερα σκοτάδια.
Εν κατακλείδι η αλλαγή θα προέλθει μέσα από ζυμώσεις που θα αρχίσουν από τα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται περισσότερο από την οικονομική κρίση και ανέχεια και όχι από τηλεοπτικούς αστέρες που ευελπιστούν να πάρουν προίκα την όποια, δικαιολογημένη, οργή και αγανάκτηση του κόσμου. Αν οι μελλοντικοί σχηματισμοί δεν έχουν το σωστό υπόβαθρο δεν θα προσφέρουν απολύτως τίποτα. Βέβαια ούτε με παλαιά υλικά μπορεί να φτιαχτεί το μέλλον. Νέα πρόσωπα, άφθαρτα χωρίς βαρίδια του παρελθόντος. Δεν μπορεί να προτείνουν λύσεις για το πρόβλημα αυτοί που το δημιούργησαν. Δεν μπορεί αυτοί που έφεραν την κρίση και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος αυτής να υποδεικνύουν τον τρόπο εξόδου από αυτήν. Αν δεν καταλάβει η νέα γενιά πως η κρίση έχει τις βάσεις στην απουσία αξιών και στην απαξίωση των υπαρχουσών ιδεολογιών και πως είναι αναγκαία η κοινωνική σύνθεση που θα φέρει στο προσκήνιο νέες ιδέες και πολιτικές με φορείς νέα σχήματα και πρόσωπα η κρίση θα βαθαίνει και θα μεγαλώνει κατατρώγοντας τις σάρκες του κοινωνικού ιστού.
Σχήματα, όπως το Ποτάμι, δεν βοηθούν αλλά επιτείνουν το πρόβλημα. Δημιουργούν τις αναγκαίες συνθήκες για να γιγαντώνονται φαινόμενα όπως αυτό της Χρυσής Αυγής, αφού η απουσία ιδεολογικού στάτους δίνει χώρο σε τέτοια μορφώματα. Ο φασισμός στηρίζεται στην ανέχεια του κόσμου, την απουσία οραμάτων, στην καταβαράθρωση των ονείρων των νέων και όχι μόνο και τρέφεται από τις απολιτικ απόψεις, τις δήθεν αναλύσεις, τον λαϊκισμό, την ανέξοδη καταγγελία χωρίς πρόταση, χωρίς σχέδιο, χωρίς ουσιαστικές ρήξεις με το παρελθόν.
Μην ψήνεστε από τις επιταγές του σύγχρονου lifestyle δεν έχουν θέση στην πολιτική. Η χώρα δεν έχει ανάγκη από ” πρωταγωνιστές ” τέτοιου είδους. Έχει ανάγκη από ανθρώπους άφθαρτους, νέους που θα φέρουν αλλαγές στο υπάρχον τοπίο και θα είναι μέρος της κοινωνικής διαστρωμάτωσης και όχι παιδιά του κομματικού ή τηλεοπτικού σωλήνα.
Αγαπητε φιλε (Δεν σε προσφωνω με το ονομα σου γιατι το αρθρο ειναι ανυπογραφο)
Χορτασαμε απο ιδεολογιες ολα αυτα τα χρονια . Αριστεροι , δεξιοι , κεντρωοι κλπ κλπ . Τι καταλαβα τα 51 χρονια που ζω ? Οτι η ιδεολογια δεν ειναι απαραιτητη . Δεν χρειαζεται να εισαι δεξιος ή αριστερος οταν: Εισαι δικαιος , ηθικος , τιμιος , αγαπας τη χωρα σου . Τοτε και μονο τοτε μπορεις να διοικησεις μια χωρα πιστευοντας στην ισονομια , δικαιοσυνη και στην ελευθερια
Ολα τα αλλα που γραφετε εσεις και τα υπολοιπα συνδικαλησταρια , κομματοσκυλιαρια για τον Θεοδωρακη μου ειναι απολυτως αδιαφορα .
Ο ΝΙκος Δημου ειπε σε μια συνεντευξη σημερα στο ραδιοφωνο , οτι η κινηση αυτη θα παει πολυ καλα . Θυμηθειτε το σε λιγους μηνες απο σημερα στις ευρωεκλογες και στις εθνικες εκλογες . Ηλιθιοι Συριζαιοι , νεοδημοκρατες και Βενιζελοπασοκοι θα ξυπνησουν ενα πρωι και θα ειναι εξω απο το συστημα , που αυτοι εφτιαξαν και εξυπηρετουν .
Δεν ξερω αν ο Θεοδωρακης εχει την ικανοτητα ή/και την δυνατοτητα να κανει κατι καινουργιο , ο χρονος θα το δειξει , αλλα σιχαθηκα τη κριτικη που γινεται σε αυτη τη γ……………η χωρα πριν ακομα λεκτωρ λαλησει τρις Σιχαθηκα πραγματικα ( Αει στο διαολο και πολυ ασχοληθηκα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
Ποιό ανυπόγραφο άρθρο; Το πρωΐ πλενομαστε για να φύγουν οι τσιμπλες και να βλέπουμε. Επίσης να υποθέσω ότι ο “λεκτωρ” είναι ο αλέκτωρ.
Ειλικρινά τόσα χρονιά δεν χορτάσατε απο ιδεολογικούς μανδύες και πολιτικές κατευθύνσεις; Εγώ λοιπόν ως νέος άνθρωπος εχω κουραστεί να ακούω για την ” απολιτικ ” (sic) γενιά μου, η οποία στερείτε ιστορικών γνώσεων! Αλήθεια τι κρίμα που δεν ακολουθήσαμε τα ” επιτεύγματα ” της πολιτικοποιημένης γενιάς του Πολυτεχνείου! Θα συμφωνήσω βέβαια ως προς το οτι ενα νέο κόμμα πρέπει 1ον:να προτείνει λύσεις και 2ον: να μην αποτελείτε απο άτομα του διεφθαρμένου παρελθόντος.Αλλά όπως ο τόπος δεν εχει ανάγκη πολιτικά σχήματα χωρίς πρόγραμμα,χωρίς άμεσες και ουσιώδης λύσεις,το ίδιο δεν έχει ανάγκη απο αναχρονιστικές και ξεθωριασμένες ιδεολογίες.Πιστέψτε με κανένας νέος δεν θεωρεί πως το μέλλον του βασίζετε σε χαλαρές ιδεολογικές πλατφόρμες και αυτό γιατί δεν υπάρχει μέλλον,η δική σας γενιά προφανώς και ακολουθούσε μια ιδεολογία γιατι? Γιατί έβλεπε άλλο ορίζοντα, σήμερα προσπαθήστε για 1λεπτο να μπείτε στα παπούτσια ενός 25αρι και θα δείτε το..μέλλον. ΥΓ Δεν υπερασπίζομαι το Ποτάμι,άλλωστε ο κ Θεοδωράκης μου ηταν πάντα αντιπαθής,αλλα βαρέθηκα να διαβάζω άρθρα για πεθαμένες ιδεολογίες. ΥΓ Συγνώμη αν σας κούρασα.