Άλλο ένα Πάσχα πέρασε στην αιωνιότητα. Εδώ και μερικά χρόνια, 3-4 αν θυμάμαι καλά, το Πάσχα μου ήταν ως εξής: Ξύπνημα κατά τις 12.00, φραπέ και εφημερίδα Μεγαλοσαββατιάτικη μέχρι τις 16.00 και μετά ακολουθούσε το γλέντι. Με όσους φίλους ξεμπερδεύανε από τα τραπέζια τους, που ερχόντουσαν στην αυλή μου με περισσευούμενο φαγητό στα χέρια και γλεντούσαμε ως αργά το βράδυ. Μέχρι τελικής πτώσεως δηλαδή. Παραδέχομαι ότι την έβγαζα στο τσάμπα και χωρίς πολύ κούραση αλλά έβαζα το μέρος και τη φιλοξενία…χμμμμ. Τέλος πάντων. Φέτος είπα να ξαναθυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια. Αποφάσισα λοιπόν να κάνω Πάσχα στο χωριό και όποιον πάρει ο χάρος. Μετά και το πέρας των διακοπών είμαι έτοιμος να πω κάποιες μεγάλες αλήθειες για το τι σημαίνει Πάσχα στο χωριό.
Πρώτον: Ο επιτάφιος, φτωχός, λιτός και απέριττος πάντα, βγαίνει τη βόλτα του στις 17.30 το απόγευμα και ο παπάς του χωριού κάνει δυο στροφές γύρω από την εκκλησία και ξεκινάει το δικό του Γολγοθά για το επόμενο χωρίο στο οποίο έχει ραντεβού στις 18.30. Το πλήθος εξαγριωμένο ζητά τη περιφορά σε όλο το χωριό και τελικά συμβιβάζονται κάπου στη μέση.
Δεύτερον: Αν θυμάμαι καλά το Άγιο Φως κατέφθασε στις 18.30 στην Ελλάδα, ε, στο απομακρυσμένο χωρίο της Κρήτης όπου γυρίστηκε ο ‘’Ζορμπάς’’, ήρθε στις 21.30. Είπαμε τώρα που βρήκαμε παπά ας κάνουμε 4-5 αναστάσεις.
Τρίτον: Όταν τραγουδάς με κατάνυξη το Χριστός Ανέστη, δυνατά και μπροστά, μπροστά μισό μέτρο από τον παπά, αυτός επαναπαύεται και το αφήνει όλο πάνω σου και μάλιστα στο τέλος προτρέπει με φωνή δυνατή: ΠΑΜΕ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΩΡΑ. Ναι, είναι αλήθεια.
Τέταρτον : Εσύ πίνεις το τέταρτο ποτό σου στις 00.00, αφού στις 21.30 τον ανέστησες, στις 22.00 έχεις φάει μαγειρίτσα και το κινητό σου βαράει ανελέητα για ευχές. Την επομένη οι ευχές παρακαλώ.
Πέμπτον : Την οικογένεια μη τη κατηγοράς, αυτή σου δίνει για να φας. Της προσκολλήσεως δηλαδή. Πας με ένα κιλό παϊδάκια για να ψήσεις μαζί με το σόι για να μη σε πούνε αχαΐρευτο και τρως τα πάντα στο τραπέζι εκτός από τα παϊδάκια που έχεις φέρει. Κατάληξη παϊδακίων την επόμενη για πρωινό με το καφέ. Ναι, και αυτό είναι αλήθεια.
Έκτον και τελευταίο : Στσι 20 τ’ Αυγούστου, στη συντεκνιά στ’ Αμάρι, στο γυρισμό μου βρήκανε, το Σαρανταπεντάρι. Ποτέ μα ποτέ σε Πάσχα στη Κρήτη μόλις σκάσει τύπος που τον λένε Μάκη και έχει γιο τον Άκη, δε κάθεσαι δίπλα του. Αποτέλεσμα; Δε χρειάζεται να το πω. Καταλάβατε.
httpv://www.youtube.com/watch?v=5HnZND-udkE
Υ.Γ. Μια φορά έξω από ένα νοσοκομείο πριν από 6-7 χρόνια του ζήτησα φωτιά να ανάψω ένα τσιγάρο. Μου έδωσε αναπτήρα χωρίς να πει κουβέντα. Μυστηριώδης πολύ, φαινόταν ότι δεν είχε πολύ όρεξη. Στο σκοτάδι δεν τον αναγνώρισα. Μόλις τον είδα στο φως και κατάλαβα ποιος ήταν, είπα να πάω να του πω πως με αυτό το κομμάτι κάναμε τους καραγκιόζηδες, σταματάγαμε στη μέση του δρόμου και χορεύαμε ζεϊμπέκικο για να γελάσουμε. Τελικά δε του είπα τίποτα. Ωραίος τύπος…
