Το 2013 είχε το δικό του στίγμα. Κάθε χρονιά δεν έχει άλλωστε το στίγμα της? Άλλες πιο καλές, άλλες χειρότερες, αφήνει η κάθε μια τα σημάδια της πάνω στη ζωή του καθενός μας και σε όλων μαζί.
Οι απολογισμοί είναι το χειρότερο μου. Οι στιγμές που πρέπει να κοιτάξεις πίσω και να κάνεις την αυτοκριτική σου. Θέλει γενναιότητα και γερό στομάχι η αυτοκριτική. Θέλει να μπορείς να δείς τις αιτίες και να μην στέκεσαι στις δικαιολογίες. Θέλει να μην αυτομαστιγώνεσαι αλλά και να μην χαϊδολογιέσαι. Θέλει ισορροπία. Μια ισορροπία που λείπει από όλους μας και δεν χρειάζεται κανείς να είναι πολύ έξυπνος για να το δεί στην κοινωνία.
Όπως δεν πρόκειται αυτόν τον απολογισμό μου να τον κάνω δημόσια (τόσο γιατί δεν είμαι αρκετά γενναίος για να το κάνω αυτό, όσο και γιατί πιστεύω πως ο απολογισμός του καθενός αφορά μόνο την πάρτη του) έτσι δεν περιμένω από κανέναν άλλο να το κάνει.
Θέλω όμως να παροτρύνω όλους, φίλους και μη-φίλους, γνωστούς και αγνώστους να μπούν στον κόπο. Να δώσουν μια ωρίτσα στον εαυτό τους, μια στιγμή ηρεμίας και να κοιτάξουν πίσω αξιολογώντας τα γεγονότα και τα πεπραγμένα τους. Να κοιτάξουν τα λάθη τους, να αναλογιστούν τις συνέπειες, να εντοπίσουν τις αιτίες και να κρατήσουν ένα πολύτιμο μάθημα για το μέλλον. Να κοιτάξουν τα επιτεύγματα τους, να καταλάβουν τι έκαναν σωστά και γιατί, να πούν ένα ζεστό μπράβο στον εαυτό τους. Και να φυλάξουν σαν πολύτιμο θησαυρό τα συμπεράσματα, τόσο τα καλά όσο και τα κακά.
Το 2013 ήταν περίεργη χρονιά. Άλλαξαν πολλά και νιώθω ότι άλλαξαν για πάντα. Οι Έλληνες πέρασαν με δική τους ευθύνη σε ένα άλλο στάδιο της ιστορίας τους. Πιο σκοτεινό. Κι όσοι με ξέρουν, ξέρουν πως όταν μιλάω για ευθύνες, δεν αναφέρομαι μόνο στους πολιτικούς αλλά σε μεγάλο βαθμό και στους πολίτες. Όπως ξέρω κι εγώ ότι αυτή η δήλωση δεν είναι καθόλου “politically correct”, αλλά δεν με νοιάζει κιόλας.
Το 2014 δεν έρχεται με τους καλύτερους οιωνούς για την πορεία του. Η αλήθεια είναι πως αυτό δεν είναι ούτε υπερβολή ούτε απαισιοδοξία. Είναι απλά η αλήθεια. Και πρέπει τώρα να αποφασίσει ο καθένας, αλλά και όλοι μαζί, πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα. Αλλά πρώτα πρέπει να καταλάβουμε το πρόβλημα και τον ρόλο του ο καθένας σε αυτό. Κι αυτό απαιτεί απολογισμό, που οδηγεί στην αυτοκριτική, που απαιτεί γενναιότητα. Φτού κι απ’ την αρχή…
Χρόνια πολλά σε όλους, Καλή Χρονιά και καλή δύναμη! Απ’ την καρδιά μου…
****************************************
Κι αυτό απαιτεί απολογισμό, που οδηγεί στην αυτοκριτική, που απαιτεί γενναιότητα. Φτού κι απ’ την αρχή…
****************************************
Υπάρχει και η πρακτική της “λάσπης στον ανεμιστήρα”, που λερώνει όλους τους άλλους και έτσι νομίζεις ότι κρύβεις η δική σου βρώμα και την πλασάρεις, στους αφελείς, σαν “καθαριότητα”.
Αντί απολογισμός των δικών σου πεπραγμένων, λάσπη και συκοφαντία για τους άλλους
Αντί αυτοκριτική, πρόστυχη και βάρβαρη κριτική σε όλους τους άλλους.
Αντί γενναιότητα, θρασυδειλία, ψευτονταηλίκι και ασκήσεις κυβίστησης.
Σε τέτοια κανάλια μας ρίξανε, σε τέτοια σκ@τόνερα κολυμπάνε μερικοί και τέτοιου είδουν πολιτικές επέλεξαν να ακολουθήσουν.
Ευτυχώς ο λαός δεν τους ακολούθησε κι έτσι μπορούμε ακόμα να ελπίζουμε.
Καλή Χρονιά σε όλους. Καλύτερη από πέρσι. Πιο μακριά από την άθλια κατάσταση (ευδαιμονία με δανεικά) στην οποία είμαστε όταν μπήκαμε στο τούννελ της κρίσης και πιο κοντά στο Φως της εξόδου από την σωστή μεριά (ευδαιμονία με τα δικά μας)…
Χρόνια πολλά Δημότη και Καλή Χρονιά.
Πόσο δίκιο έχεις. Υπάρχει και αυτή η πρακτική.
Ας προσπαθήσουμε όσο μπορεί ο κάθένας να έχει ολοκληρωμένη την αντίληψη των γεγονότων για να μην έχουν εφαρμογή τέτοιες πρακτικές.