Κοινή λογική για το Μοσχάτο – Ταύρο του 2020

Πριν λίγο καιρό είχαμε γράψει για τη πρόταση του υπουργείου εσωτερικών να αλλάξει ο τρόπος εκλογής των δημάρχων και των δημοτικών συμβούλων. Η κεντρική ιδέα ήταν η καθιέρωση ενός ενιαίου ψηφοδελτίου για τους υποψήφιους δημάρχους και ενός ξεχωριστού για τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους.

Η ιδέα αυτή βρήκε πολλούς θιασώτες – εκ των οποίων και ο υποφαινόμενος – αλλά και πολλούς σκεπτικιστές, αν όχι επικριτές. Σε χτεσινό δημοσίευμα της Καθημερινής το σενάριο επανήλθε με κάποιες επιπλέον λεπτομέρειες, όπως το ότι για να εκλεγεί κάποιος δήμαρχος από το πρώτο γύρο θα χρειάζεται το 42% των ψήφων.

Η αβεβαιότητα για το εκλογικό σύστημα σε συνδυασμό με τη πολιτική και κοινωνική ρευστότητα έχουν ως αποτέλεσμα, να έχει αργήσει πρωτοφανώς για τα ελληνικά δεδομένα η προεκλογική περίοδος, ειδικότερα αν σκεφτεί κανείς, ότι βρισκόμαστε μόλις εννιά μήνες πριν το πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών. Έτσι λοιπόν μόλις τώρα ξεκινά δειλά-δειλά η συζήτηση για την επόμενη μέρα, κυρίως στους μεγάλους δήμους της χώρας.

Στα δικά μας λοιπόν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι για τη διοίκηση του Δήμου Μοσχάτου-Ταύρου, φαινομενικά τηρούν στάση αναμονής εν όψει των διαφόρων εξελίξεων. Βλέπετε όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση ειδικά στο χώρο του ΠΑΣΟΚ ο προβληματισμός είναι μεγάλος, τόσο στη παρούσα δημοτική αρχή που στηρίχθηκε από το ΠΑΣΟΚ στις προηγούμενες εκλογές, όσο και στον έτερο ΠΑΣΟΚογεννή συνδυασμό «Πολίτες Μπροστά», που πλέον εκφράζεται ανοιχτά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και η κεντροδεξιά παράταξη «Ενωμένοι Πολίτες» που υποστηρίχθηκε από τη ΝΔ βρίσκεται σε μια αντίστοιχη αμηχανία. Βλέπετε τα ποσοστά των κομμάτων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ αλλά και ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εθνικές εκλογές σε Μοσχάτο και Ταύρο δεν επιτρέπουν την αυτοδυναμία στο πρώτο γύρο.

Ήδη κάποιοι τολμηροί μιλούν για την αναγκαιότητα συνεννόησης των προοδευτικών δυνάμεων της πόλης, ώστε αφενός να αντιμετωπιστεί μια πιθανή ισχυρή υποψηφιότητα των πολιτικών άκρων, αλλά και να δημιουργηθεί ένα υπερκομματικό μέτωπο, που θα οδηγήσει το δήμο στη τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Και ποιος μπορεί να διαφωνήσει με το γεγονός, ότι οι κομματικές/μονοκομματικές υποψηφιότητες είναι ξεπερασμένες και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της νέας εποχής; Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι μια «Εθνική Μοσχάτου-Ταύρου», χρειαζόμαστε τους καλύτερους άσχετα από που προέρχεται ο καθένας – άλλωστε παρθενογένεση στη πολιτική δεν υπάρχει.

Το νέο εκλογικό σύστημα αν όντως ισχύσει, θα δώσει τη δυνατότητα τόσο στους δημότες, όσο και στους υποψήφιους δημάρχους να απεξαρτηθούν από κουρασμένα και φθαρμένα στελέχη. Οι επόμενες δημοτικές εκλογές θα έχουν καθαρά πολιτικό χαρακτήρα. Στις εκλογές αυτές θα πρέπει να αναδείξουμε τις συνθήκες, που θα ευνοήσουν την καλύτερη ζωή στη πόλη μας και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ορθολογική διαχείριση των υλικών και ανθρώπινων πόρων, οικονομική εξυγίανση, έγκαιρο προγραμματισμό των απαραίτητων έργων υποδομής και με απαραίτητες περιβαλλοντικές παρεμβάσεις, όπου είναι πραγματικά απαραίτητο.

Στη προσπάθεια αυτή κανείς δεν περισσεύει. Άλλωστε το σπασμένο πεζοδρόμιο δεν ενοχλεί μόνο το δεξιό αλλά και τον αριστερό και το αντίστροφο. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη νοημοσύνη για να καταλάβει κανείς ότι όταν μιλάμε για τη καθημερινότητα μας δεν υπάρχουν κομματικές ταυτότητες, υπάρχει μόνο η κοινή λογική και αυτό είναι που πρέπει να μας ενώνει. Η μόνη ιδεολογία μας πρέπει να είναι η Κοινή Λογική για το Μοσχάτο-Ταύρο του 2020.