Τι είναι πολιτισμός κατά Μπούτση

Ο λόγος για τον Πρόεδρο του Πνευματικού Κέντρου και Εντεταλμένο Σύμβουλο Αθλητισμού του Δήμου Μοσχάτου – Ταύρου, Αντώνη Μπούτση και για την συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης που παραχώρησε στο site μας πριν από λίγες μέρες.

Όσοι με γνωρίζουν καλύτερα ξέρουν πως σχεδόν ποτέ δεν ασχολούμαι με δηλώσεις ή τοποθετήσεις προσώπων που ασχολούνται με τα κοινά του Δήμου Ταύρου παλαιότερα αλλά και του ενιαίου Καλλικρατικού, όπως αυτός προέκυψε μετά την ενοποίηση των περιοχών μας σε έναν, τον Δήμο Μοσχάτου – Ταύρου.

Δυστυχώς μετά την συνέντευξη του κ. Μπούτση στο moschatotavros.gr αισθάνθηκα την ανάγκη να απαντήσω σε κάποια από τα λεγόμενα του για τον πολιτισμό και τον αθλητισμό που λάμβανε χώρα εντός των ορίων του Ταύρου πριν την ένωση των δύο Δήμων. Το να μην γνωρίζει κανείς το παρελθόν μιας περιοχής και των δραστηριοτήτων στους δύο παραπάνω τομείς, των οποίων την τιμή έχει ο κ. Μπούτσης στην νέα εποχή να προΐσταται, δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό.

Είναι θεμιτό, όμως πριν προβεί σε κάποιες τοποθετήσεις να ρωτήσει να μάθει, γιατί η ημιμάθεια, σε όλους τους τομείς της ζωής, είναι χειρότερη της αμάθειας. Σε όλη την συνέντευξη του προσπαθεί, εναγωνίως είναι η αλήθεια, με κάθε τρόπο να μειώσει την προσφορά των προηγούμενων διοικήσεων του Δήμου Ταύρου στον αθλητισμό και τον πολιτισμό. Από μια άποψη μπορεί κανείς να το κατανοήσει αυτό.

Άλλωστε στο βωμό του πρόσκαιρου πολιτικού οφέλους έχουμε δει και ακούσει χειρότερα πράγματα. Δεν μπορεί κανείς, όμως, όσο θετικά διακείμενος προς την πλειοψηφούσα παράταξη και να είναι, να δεχτεί την πλήρη απαξίωση στα όρια της προσβολής που επιδιώκει να πετύχει με τις τοποθετήσεις του. Το να σου δίνεται η ευκαιρία να προσφέρεις στον αθλητισμό και τον πολιτισμό ενός τόπου, του τόπου σου είναι κάτι συγκλονιστικό. Οι δύο αυτές δραστηριότητες μαζί με την καθαριότητα και την εξυπηρέτηση του πολίτη στην καθημερινή του συναλλαγή με τον Δήμο καθορίζουν σε απόλυτο βαθμό την ποιότητα της ασκούμενης αυτοδιοικητικής πολιτικής, δηλαδή το επίπεδο της Δημοτικής Αρχής.

Η θέση που κατέχει ο κ. Μπούτσης του παρέχει την δυνατότητα να επέμβει στην καθημερινότητα των πολιτών του Δήμου μας περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, μιας και είναι απαλλαγμένη από τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις της κεντρικής εξουσίας, όπως αυτή υπάρχει εκτός των στενών ορίων του κάθε Δήμου. Απαραίτητη προϋπόθεση, βέβαια, για κάτι τέτοιο είναι ο υπεύθυνος να έχει την διάθεση,τη βούληση, αλλά κυρίως την εσωτερική ανάγκη να το πράξει.

Μια εσωτερική ανάγκη που πηγάζει από τα δικά του επίπεδα παιδείας και ανιδιοτελούς προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο χωρίς δεύτερες σκέψεις που στηρίζονται στην προσωπική προβολή και ματαιοδοξία. Θα περίμενε κανείς πάντως, πως, αφού ο τομέας ευθύνης του ως Προέδρου και Εντεταλμένου Συμβούλου του παρέχει την δυνατότητα προσωπικής έκθεσης στον υπέρτατο βαθμό, να επικεντρωνόταν στη δημιουργία έργων τα όποια και θα φρόντιζε να προβάλει, όπως αυτός μοναδικά ξέρει.

Αντ’ αυτού επιδόθηκε σε μια άνευ προηγούμενου επίθεση, όχι στις διοικήσεις του Δήμου Ταύρου όπως αυτός ήταν πριν την ένωση, αλλά στην νοοτροπία και στην ποιότητα των κατοίκων του Ταύρου και στο πως αυτοί είχαν   “κακομάθει ” από την άσκηση πολιτικής των τοπικών φορέων τους προ Καλλικράτη. Ας πληροφορήσει κάποιος τον κ. Μπούτση πως, όσο και αν δεν το θέλει, οι Ταυριώτες είναι πολίτες του ενιαίου Δήμου και το έργο που έχει κληθεί να φέρει εις πέρας αφορά και τις δύο περιοχές.

Αντί λοιπόν να διαχωρίζει τους δημότες σε πατρίκιους και πληβείους να μάθει την ιστορία του τόπου που, με τη θέληση του αποφάσισε να υπηρετήσει ισότιμα και χωρίς διακρίσεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Πάμε τώρα να δούμε επιγραμματικά κάποια από τα ” λάθη ” του και τις παραλείψεις του στην συνέντευξη.

Πριν από την αναφορά σε κάθε τομέα ξεχωριστά νοιώθω την ανάγκη να τονίσω ένα σημείο του λόγου που μου έκανε αλγεινή εντύπωση. Αναφερόμενος στους απελθόντες Δημάρχους Μοσχάτου και Ταύρου τους αποκάλεσε δεινόσαυρους. Να του θυμίσω απλώς, αν το έχει λησμονήσει, πως τόσο οι δύο απελθόντες Δήμαρχοι όσο και ο προηγούμενος Δήμαρχος Ταύρου, με πολύ μεγάλη συνεισφορά στον τοπικό αθλητισμό κάτι που δεν ” παραδέχεται ” ο τιμητής κ. Μπούτσης, Παναγιώτης Βακαλόπουλος, ένας εξαίρετος άνθρωπος που είχα την τύχη και την τιμή να γνωρίσω, εκλέγονταν από τον λαό των περιοχών τους και δεν τους επέβαλε κανείς με το ζόρι. Στον πολιτισμό ούτε λίγο ούτε πολύ γίναμε σοφότεροι από τον κ. Μπούτση.

Μάθαμε λοιπόν, πως στον Ταύρο πριν την εγκαθίδρυση του Καλλικράτη ο πολιτισμός ήταν άγνωστη λέξη. Θα του πω απλώς πως σε έναν Δήμο με βράβευση από την UNESCO για τις πολιτιστικές του δραστηριότητες μάλλον πρέπει να πέφτει έξω στις εκτιμήσεις του.

Η θέσπιση μαθητικού Φεστιβάλ για πάνω από μια εικοσαετία, το φεστιβάλ παραδοσιακών χορών, το πανατικό θεατρικό φεστιβάλ,τα αφιερώματα σε μικρού μήκους ταινίες, το βραβευμένο πολλάκις θεατρικό εργαστήρι, το χορευτικό ” Ταυρίωνες ” με πολλές συμμετοχές πανελλαδικά, η δημιουργία μουσικής γωνιάς, το φεστιβάλ πιάνου σε συνεργασία με το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, η μουσική συνάντηση νέων δημιουργών στα πλαίσια των Ταυρείων.

Οι πολλές εκθέσεις, ζωγραφικής, γλυπτικής, αφηρημένης τέχνης, η συνεργασία με τους σπουδαστές της Καλών Τεχνών και τα εκπληκτικά γκράφιτι που κοσμούν τις πολυκατοικίες της οδού Πειραιώς. Η επί της ουσίας στήριξη των πολιτιστικών συλλόγων της περιοχής, η ίδρυση του συλλόγου ” Διδώ Σωτηρίου ” με τη συμμετοχή των γυναικών της περιοχής που έχει ως σκοπό να ξυπνήσει θύμισες από τις αδούλωτες πατρίδες.

Η ενεργή όλα αυτά τα χρόνια παρουσία σε όλες τις εκδηλώσεις, και ιδιαιτέρως στις αποκριάτικες του ΚΑΠΗ του Δήμου, δημιουργώντας τις συνθήκες μέσα και από ένα πρόγραμμα εκδρομών πολιτιστικού περιεχομένου συμμετοχής της τρίτης ηλικίας στα δρώμενα του Δήμου, είναι μόνο μερικά από αυτά που ” λησμόνησε ” ο κ. Μπούτσης.

>Δεν μπαίνω στη διαδικασία να αναφέρω τα ονόματα των καλλιτεχνών που όλα αυτά τα χρόνια κόσμησαν με την παρουσία τους τις πολιτιστικές εκδηλώσεις των Ταυρείων, με δωρεάν είσοδο για το κοινό στα πλαίσια της ” κακής ” άσκησης πολιτικής κατά την Μπούτσειο λογική, και ο λόγος που δεν το κάνω δεν είναι άλλος από το γεγονός πως για όλα τα παραπάνω, πλην των ονομάτων στα Ταύρεια, απαιτείται απλώς στήριξη των κοινωνικών δομών του Δήμου.

Η αναφορά μπορεί πολύ εύκολα να γίνει κουραστική γι ‘ αυτό θα σταματήσω κάπου εδώ. Βέβαια για πολλούς όλα τα παραπάνω δεν ποιούν πολιτισμό εκτός αν δεν συνοδεύονται από ημίγυμνες και άκρως αισθησιακές λικνιζόμενες ” καλλονές ” από χώρες της Νοτίου Αμερικής, έτσι δεν είναι φίλε Αντώνη;

Στο χώρο του αθλητισμού θα μπορούσα να γράφω για μέρες, αλλά δεν πρόκειται να σας κουράσω. Μιλάνε άλλωστε οι βελτιώσεις των γηπέδων τα τελευταία δώδεκα χρόνια.

Στον Άγιαξ με την τοποθέτηση χορτοτάπητα και εξεδρών, τη δημιουργία κυλικείου και νέων αποδυτηρίων, την τοποθέτηση συγχρόνου ηλεκτροφωτισμού. Στον Φωστηρα με την κατασκευή αποδυτηρίων και γραφείων ( πριν ο σύλλογος ήταν άστεγος ), νέων κερκίδων και τοποθέτηση ηλεκτροφωτισμού που δυστυχώς και λόγω της τότε πτώσης της ομάδας, λόγω χρεών από τις επαγγελματικές κατηγορίες, δεν λειτούργησε.

Είναι και άλλα πολλά που χρήζουν αναφοράς, αλλά προς το παρόν μένουμε εδώ. Το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω κλείνοντας είναι πως ο κ. Μπούτσης μίλησε και περί της πιθανότητας συγχωνεύσεων ομάδων της περιοχής χωρίς να βγάζει τον Φωστήρα από την κουβέντα αυτή. Όταν έχεις την τύχη και την ευλογία να είναι στα γεωγραφικά όρια μια τόσο μεγάλη ομάδα, όπως ο φονέας των γιγάντων, προσπάθησε να μάθεις την ιστορία του.

Καλή η λογική της μαζοποίησης αλλά δεν έχει θέση εδώ. Δεν νοείται να μην γνωρίζεις σε αυτήν την περίπτωση ποιο είναι το μέγεθος που έχεις να διαχειριστείς. Με κάθε σεβασμό στους υπόλοιπους συλλόγους της περιοχής, αλλό το υπερωκεάνιο και άλλο το ποστάλι. Εκτός αν και εδώ πρυτανεύσει η ” Μπούτσειος ” λογική περί κατώτερου Ταυριώτικου λαού. Ευτυχώς κάτι τέτοιες νίκες, όπως αυτή του Κυπέλλου απέναντι στον Πανιώνιο κάνουν εκκωφαντικό θόρυβο και φθάνουν μέχρι και τα αυτιά του Αντώνη.

Για το τέλος άφησα τις κοινωνικές δομές του Ταύρου. Οι ” κακομαθημένοι ” Ταυριώτες γνώριζαν πως η δημοτική αρχή προσπαθεί κάθε χρόνο να τους παρέχει όσο το δυνατόν περισσότερες υπηρεσίες σε κοινωνικό επίπεδο με το χαμηλότερο ή δυνατόν και μηδενικό σε μερικές περιπτώσεις κόστος για τους ίδιους. Τώρα αν αυτό είναι μεμπτό ας το κρίνουν οι δημότες.

Κλείνοντας την συγκεκριμένη παρέμβαση μου θα ήθελα να τονίσω τα εξής. Θα ήταν τουλάχιστον αφελές να πιστεύει κάποιος ότι όλα ήταν καλώς καμωμένα και ότι δεν υπήρχαν λάθη και παραλήψεις στην διάρκεια της 12έτους θητείας της προηγούμενης διοίκησής του Δήμου. Και λάθη έγιναν και αδικίες μπορεί να έλαβαν χώρα και σε πολλές περιπτώσεις κάποιες παράμετροι θα μπορούσαν να έχουν εξελίξει τα πράγματα διαφορετικά, παράμετροι που δεν αφορούν μόνο την άσκηση εξουσίας σε αυτοδιοικητικό επίπεδο μόνο αλλά και σε γενικότερο επίπεδο της κεντρικής πολιτικής σκηνής.

Άλλο πράγμα αυτό, όμως και άλλο πράγμα η λάσπη στον ανεμιστήρα και η μηδενιστική λογική του κ. Μπούτση. Ως διοικητικός ηγέτης στη νέα εποχή θα έπρεπε να φροντίσει με την πολιτική και τα λεγόμενα του να συσπειρώσει τους πληθυσμούς των δύο περιοχών και να προσπαθήσει τις διάφορες που έχουν να τις γεφυρώσει και όχι να προσβάλει τους δημότες του Ταύρου και την προηγούμενη διοίκηση του Δήμου.

Θα έπρεπε να γνωρίζει ότι οι άνθρωποι είναι ίσοι ανεξαρτήτως σε ποια πλευρά της Πειραιώς και αν κατοικούν. Θα έπρεπε να ξέρει πως δεν προσφέρει κάποιου είδους υπηρεσία στους Μοσχατιώτες μειώνοντας τους Ταυριώτες ή το αντίθετο.

Ελπίζοντας ότι η συγκεκριμένη συνέντευξη του αποτελεί μια κακή παρένθεση και μόνο περιμένουμε τον κ. Μπούτση συντόμως να βρεθεί στις ίδιες ράγες με τα υπόλοιπα στελέχη της υπάρχουσας δημοτικής αρχής τα όποια στο σύνολό τους και κάτω από την καθοδήγηση του Δημάρχου προσπαθούν για την πραγματική και ουσιαστική ένωση των δύο όμορων Δήμων.

Ας συντεταχθεί λοιπόν μαζί τους στον κοινό στόχο.